De overlevingskansen van kankerpatiënten variëren sterk van land tot land. De Verenigde Staten bieden vooral voor de blanke kankerpatiënten de beste kansen. Dat blijkt uit een studie die het Britse tijdschrift The Lancet Oncology vandaag publiceert.
Voor het eerst werd zo'n onderzoek gevoerd op 1,9 miljoen mensen in 31 landen. Meer dan twintig Europese landen, de Verenigde Staten, Canada, Australië, Japan, Brazilië, Algerije en Cuba werden onderzocht door een team dat aangevoerd werd door Michel Coleman van de London School of Hygiene and Tropical Medicine.
De wetenschappers onderzochten de overlevingskansen van vijf jaar bij patiënten waarbij borst- en kanker' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>prostaatkanker en kanker aan de dikke darm en endeldarm vastgesteld werd tussen 1990 en 1994.
Noord-Amerika
Voor alle kankers geldt dat Noord-Amerika de beste overlevingskansen biedt. Australië, Japan en West-Europa volgen daarop. Algerije, waar slechts driehonderd kankerpatiënten in de regio Sétif onderzocht konden worden, Brazilië en Oost-Europa scoren het slechtst.
Wat borst- en prostaatkanker betreft, overleven de meeste patiënten in de Verenigde Staten. mannen met colorectale kanker hebben in Japan de beste overlevingskansen en vrouwen met dat soort kanker hebben die in Frankrijk.
In Sétif varieert de overlevingskans van vijf jaar tussen 11,4 procent voor kanker aan de dikke darm bij mannen en 38,8 procent voor borstkanker. In de Verenigde Staten bedraagt de overlevingskans voor mannen met endeldarmkanker 56,4 procent en voor prostaatkanker 91,1 procent.
West-Europa
In Frankrijk stelden de wetenschappers vast dat de kans op overleven bij endeldarmkanker op 52,8 procent ligt voor mannen en bij borstkanker op 79,8 procent. In West-Europa werden belangrijke verschillen ontdekt. Zo bedraagt de overlevingskans bij prostaatkanker in Denemarken minder dan veertig procent daar waar dat percentage in Oostenrijk rond tachtig procent ligt.
Het verschil tussen de blanke en zwarte bevolking in de Verenigde Staten speelt een grote rol; bij prostaatkanker is er een verschil van zeven procent en bij borstkanker veertien procent.
Volgens de onderzoekers verklaren de toegang tot diagnose en behandeling en de investeringen in de gezondheidszorg de verschillen.
Een groot deel van de gegevens over Cuba werd niet opgenomen in het rapport. Medische dossiers mogen er niet langer dan vijf jaar bijgehouden worden en de onderzoekers konden zich enkel baseren op de overlijdensaktes.
De wetenschappers onderzochten de overlevingskansen van vijf jaar bij patiënten waarbij borst- en kanker' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>prostaatkanker en kanker aan de dikke darm en endeldarm vastgesteld werd tussen 1990 en 1994.
Noord-Amerika
Voor alle kankers geldt dat Noord-Amerika de beste overlevingskansen biedt. Australië, Japan en West-Europa volgen daarop. Algerije, waar slechts driehonderd kankerpatiënten in de regio Sétif onderzocht konden worden, Brazilië en Oost-Europa scoren het slechtst.
Wat borst- en prostaatkanker betreft, overleven de meeste patiënten in de Verenigde Staten. mannen met colorectale kanker hebben in Japan de beste overlevingskansen en vrouwen met dat soort kanker hebben die in Frankrijk.
In Sétif varieert de overlevingskans van vijf jaar tussen 11,4 procent voor kanker aan de dikke darm bij mannen en 38,8 procent voor borstkanker. In de Verenigde Staten bedraagt de overlevingskans voor mannen met endeldarmkanker 56,4 procent en voor prostaatkanker 91,1 procent.
West-Europa
In Frankrijk stelden de wetenschappers vast dat de kans op overleven bij endeldarmkanker op 52,8 procent ligt voor mannen en bij borstkanker op 79,8 procent. In West-Europa werden belangrijke verschillen ontdekt. Zo bedraagt de overlevingskans bij prostaatkanker in Denemarken minder dan veertig procent daar waar dat percentage in Oostenrijk rond tachtig procent ligt.
Het verschil tussen de blanke en zwarte bevolking in de Verenigde Staten speelt een grote rol; bij prostaatkanker is er een verschil van zeven procent en bij borstkanker veertien procent.
Volgens de onderzoekers verklaren de toegang tot diagnose en behandeling en de investeringen in de gezondheidszorg de verschillen.
Een groot deel van de gegevens over Cuba werd niet opgenomen in het rapport. Medische dossiers mogen er niet langer dan vijf jaar bijgehouden worden en de onderzoekers konden zich enkel baseren op de overlijdensaktes.
