In de Verenigde Staten woedt een discussie over de criteria om een orgaandonor dood te verklaren. Dokters hebben er harttransplantaties uitgevoerd met donorharten van kinderen die nog niet hersendood waren.
De discussie onder Amerikaanse artsen ontstond na publicatie van een studie in New England Journal of Medicine. Daarin stond dat dokters al driemaal een hart hadden getransplanteerd van donoren die dood werden verklaard nadat hun hart gestopt was met kloppen.
Normaal wordt een donor pas dood verklaard als hij hersendood is, maar in deze gevallen was het stoppen van de bloedcirculatie het criterium. Dat betekent dat dokters één kind dood verklaren omdat zijn hart niet meer klopt om vervolgens dat hart te transplanteren en opnieuw te doen kloppen bij een ander kind. Daar hebben enkele lezers van het medische vakblad ethische en medische vragen bij.
Nood aan kinderharten
Dat de Amerikaanse dokters de operaties uitvoerden bij drie zuigelingen, is niet toevallig. De nood aan donorharten voor zuigelingen is veel hoger dan het aantal beschikbare harten. In Amerika sterft bijna een vierde van de baby's die een harttransplantatie nodig hebben voor er een donorhart beschikbaar is. Door het iets soepeler criterium van de gestopte bloedcirculatie te hanteren, zou het aanbod aan donororganen automatisch verhogen.
Uitzichtloze situatie
"als je heiliger wilt zijn dan de paus, kun je zeggen: 'Dat hart was niet dood want je kan het terug opstarten in dat andere kind.'", zegt professor doktor Johan Van Cleemput van de dienst cardiologie van het UZ Gasthuisberg."Maar de donoren waren telkens zuigelingen in een uitzichtloze situatie, die kunstmatig in leven werden gehouden."
"De kinderen hadden een neurologische aandoening, waardoor ze niet zelfstandig in leven konden blijven, maar ze waren ook niet hersendood. Men heeft in overleg met de ouders de beademingsapparatuur uitgezet en gewacht tot het hart stopte met kloppen", zegt Van Cleemput.
Snel zijn
"Het komt er dan op aan snel te zijn, want een hart loopt snel onherstelbare schade op als er geen bloed door stroomt", zegt Van Cleemput. "In de tijd die nodig is voor de tests om het kind hersendood te verklaren, zou het hart al slecht geworden zijn." Daarom gebruikten de dokters het stoppen van de bloedcirculatie om de kinderen dood te verklaren en hun organen voor transplantatie beschikbaar te stellen.
Sommige dokters argumenteren dat de harten zelfs in de één tot drie minuten tussen het stoppen van de hartactiviteit en de doodverklaring al onherstelbare schade zouden hebben opgelopen.
Normaal wordt een donor pas dood verklaard als hij hersendood is, maar in deze gevallen was het stoppen van de bloedcirculatie het criterium. Dat betekent dat dokters één kind dood verklaren omdat zijn hart niet meer klopt om vervolgens dat hart te transplanteren en opnieuw te doen kloppen bij een ander kind. Daar hebben enkele lezers van het medische vakblad ethische en medische vragen bij.
Nood aan kinderharten
Dat de Amerikaanse dokters de operaties uitvoerden bij drie zuigelingen, is niet toevallig. De nood aan donorharten voor zuigelingen is veel hoger dan het aantal beschikbare harten. In Amerika sterft bijna een vierde van de baby's die een harttransplantatie nodig hebben voor er een donorhart beschikbaar is. Door het iets soepeler criterium van de gestopte bloedcirculatie te hanteren, zou het aanbod aan donororganen automatisch verhogen.
Uitzichtloze situatie
"als je heiliger wilt zijn dan de paus, kun je zeggen: 'Dat hart was niet dood want je kan het terug opstarten in dat andere kind.'", zegt professor doktor Johan Van Cleemput van de dienst cardiologie van het UZ Gasthuisberg."Maar de donoren waren telkens zuigelingen in een uitzichtloze situatie, die kunstmatig in leven werden gehouden."
"De kinderen hadden een neurologische aandoening, waardoor ze niet zelfstandig in leven konden blijven, maar ze waren ook niet hersendood. Men heeft in overleg met de ouders de beademingsapparatuur uitgezet en gewacht tot het hart stopte met kloppen", zegt Van Cleemput.
Snel zijn
"Het komt er dan op aan snel te zijn, want een hart loopt snel onherstelbare schade op als er geen bloed door stroomt", zegt Van Cleemput. "In de tijd die nodig is voor de tests om het kind hersendood te verklaren, zou het hart al slecht geworden zijn." Daarom gebruikten de dokters het stoppen van de bloedcirculatie om de kinderen dood te verklaren en hun organen voor transplantatie beschikbaar te stellen.
Sommige dokters argumenteren dat de harten zelfs in de één tot drie minuten tussen het stoppen van de hartactiviteit en de doodverklaring al onherstelbare schade zouden hebben opgelopen.
