De kegeltjes in het centrum van het netvlies, nodig voor het scherp zien en het waarnemen van kleuren, zijn al aangetast in vroege stadia van leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD) en diabetische retinopathie. Dit zijn twee veel voorkomende netvliesaandoeningen verantwoordelijk voor respectievelijk 23% en 6% van het aantal mensen met een visuele beperking in Nederland. Maculapigment, het gele pigment dat de gele vlek van het netvlies geel kleurt, wordt verondersteld te beschermen tegen LMD.
Martijn Kanis vond echter geen aanwijzingen dat de hoeveelheid maculapigment beschermt tegen het ontstaan of de progressie van leeftijdsgebonden maculadegeneratie. Daarnaast toonde hij aan dat het mogelijk is om de optische dichtheden van de bouwstenen van het maculapigment, luteine en zeaxanthine, afzonderlijk te bepalen in vivo. Dat was tot op heden nog niet mogelijk. Bij het onderzoek werd gebruik gemaakt van een recentelijk op de afdeling oogheelkunde van het UMC Utrecht ontwikkeld apparaat, de zogenaamde Foveal Reflection Analyzer. Dit apparaat zendt een bundel wit licht in het oog van een proefpersoon en vangt het gereflecteerde licht op.
