Het elektronicabedrijf Philips heeft een pil ontwikkeld die in de darm zelfstandig een plaats van bestemming kan vinden waar medicijnen moeten vrijkomen. De pil is voorzien van sensoren die de zuurgraad en temperatuur kunnen meten en daarmee haar positie in het maagdarmkanaal. Ze is niet makkelijk door te slikken, maar eenmaal in de darm valt de elektronische pil niet te kloppen.
De pil is voorzien van een microprocessor en software die op de plaats van bestemming een pomp inschakelt die de medicijnen ineens of geleidelijk naar buiten brengt. Met een ingebouwde radiochip is de pil van buitenaf te volgen.
Het prototype dat onderzoekers van Philips hebben ontwikkeld, een 2,6 centimeter lange capsule van kunststof met een diameter van 1,1 centimeter, werkt in het laboratorium, maar is nog niet in dieren getest. Dankzij vergaande miniaturisatie van de elektronica is ongeveer eenderde van de pil als medicijncompartiment beschikbaar.
Volgens Jeff Shimizu van Philips Research in Noord-Amerika is deze zogeheten iPill in principe geschikt voor de behandeling van chronische darmontstekingen zoals colitis ulcerosa en de ziekte van crohn.
maag- darm en leverarts Peter van der Schaar van het Atrium Medisch Centrum in Heerlen, die betrokken was bij de ontwikkeling van de pil, bevestigt dat.
De iPill is zijn inziens het meest geschikt voor toediening van nieuwe medicijnen, zogeheten biologicals, die ingrijpen op specifieke punten in een ontstekingsreactie in de darm en dus ook alleen werken op een specifieke plek in het lichaam. Voor toediening van corticosteroïden die de ontstekingsreactie in het hele lichaam onderdrukken is de pil volgens hem minder interessant.
Van der Schaar acht het denkbaar dat medicijnen tegen darmontstekingen die ontstekingseiwitten zoals TNF (tumornecrosefactor) remmen via deze pil geslikt kunnen worden in plaats van dat ze tweewekelijks moeten worden geïnjecteerd.
Volgens Shimizu geven variaties in de zuurgraad van het lichaam samen met de reistijd van de pil veel houvast bij de plaatsbepaling in het lichaam. Bij de uitgang van de maag is de omgeving van de pil plots veel minder zuur, waarna de zuurte geleidelijk nog verder afneemt. Bij de overgang van de dunne naar de dikke darm neemt de zuurte juist weer merkbaar toe.
Eerder dit jaar presenteerde Philips een microbel van polymelkzuur die zowel gevuld kan worden met lucht als medicijnen. De lucht maakt het mogelijk om de belletjes, kleiner dan vijf micrometer, met een echoscoop te zien in de bloedbaan.
Op de plaats van bestemming kan een ultrasone puls de microbellen vervolgens doen knappen om een cytostaticum (een kankerremmend bestanddeel van chemotherapie) af te leveren, bijvoorbeeld bij een tumor in de borst.
Het prototype dat onderzoekers van Philips hebben ontwikkeld, een 2,6 centimeter lange capsule van kunststof met een diameter van 1,1 centimeter, werkt in het laboratorium, maar is nog niet in dieren getest. Dankzij vergaande miniaturisatie van de elektronica is ongeveer eenderde van de pil als medicijncompartiment beschikbaar.
Volgens Jeff Shimizu van Philips Research in Noord-Amerika is deze zogeheten iPill in principe geschikt voor de behandeling van chronische darmontstekingen zoals colitis ulcerosa en de ziekte van crohn.
maag- darm en leverarts Peter van der Schaar van het Atrium Medisch Centrum in Heerlen, die betrokken was bij de ontwikkeling van de pil, bevestigt dat.
De iPill is zijn inziens het meest geschikt voor toediening van nieuwe medicijnen, zogeheten biologicals, die ingrijpen op specifieke punten in een ontstekingsreactie in de darm en dus ook alleen werken op een specifieke plek in het lichaam. Voor toediening van corticosteroïden die de ontstekingsreactie in het hele lichaam onderdrukken is de pil volgens hem minder interessant.
Van der Schaar acht het denkbaar dat medicijnen tegen darmontstekingen die ontstekingseiwitten zoals TNF (tumornecrosefactor) remmen via deze pil geslikt kunnen worden in plaats van dat ze tweewekelijks moeten worden geïnjecteerd.
Volgens Shimizu geven variaties in de zuurgraad van het lichaam samen met de reistijd van de pil veel houvast bij de plaatsbepaling in het lichaam. Bij de uitgang van de maag is de omgeving van de pil plots veel minder zuur, waarna de zuurte geleidelijk nog verder afneemt. Bij de overgang van de dunne naar de dikke darm neemt de zuurte juist weer merkbaar toe.
Eerder dit jaar presenteerde Philips een microbel van polymelkzuur die zowel gevuld kan worden met lucht als medicijnen. De lucht maakt het mogelijk om de belletjes, kleiner dan vijf micrometer, met een echoscoop te zien in de bloedbaan.
Op de plaats van bestemming kan een ultrasone puls de microbellen vervolgens doen knappen om een cytostaticum (een kankerremmend bestanddeel van chemotherapie) af te leveren, bijvoorbeeld bij een tumor in de borst.
