Met een gemiddelde kostprijs aan psychofarmaca van 76 euro per capita blijft Wallonië ook in 2007 een stuk depressiever dan Vlaanderen (54,68 euro) en Brussel (59 euro). In het algemeen groeit de geneesmiddelenconsumptie uitgedrukt in DDD’s wel iets sterker in het noorden dan in het zuiden van het land. Dat schrijft het medische weekblad de Huisarts morgen.
Al in 2005 zei de toenmalige minister van sociale zaken en volksgezondheid Rudy Demotte in antwoord op een parlementaire vraag van CD&V-senator Wouter Beke dat een Vlaming gemiddeld 16 antidepressiva per jaar neemt terwijl dat aantal bij een doorsnee Waal op 24 ligt.
Uit nieuw cijfermateriaal dat N-VA-senator en arts Louis Ide van de huidige sterkhouder op sociale zaken Laurette onkelinx kreeg, blijkt dat er nog maar weinig veranderd is. In 2007 verbruikten 10,58 miljoen Belgen met z’n allen dagelijks 928.275.825 doses psychofarmaca. Het gaat hier over SSRI’s, TCA’s, benzodiazepines en dergelijke. De consumptie wordt uitgedrukt in DoorsneeDagDosis (DDD’s), een door de Wereldgezondheidsorganisatie uitgewerkte definitie. Uitgangspunt daarvan is een gebruikelijke dagdosis voor een volwassene voorgeschreven naar de norm van een goede praktijk. Voorts baseerde minister onkelinx zich voor haar antwoord op de Farmanet-statistieken. Het gaat dus uitsluitend over door het riziv terugbetaalde specialiteiten afgeleverd in openbare officina’s. Over de geneesmiddelenconsumptie in de ziekenhuizen zeggen de cijfers niets, aldus de Huisarts.
Iets meer dan de helft van het totale verbruik aan antidepressiva (50,67%) staat op het conto van Vlaamse patiënten. Dat betekent een relatieve onderconsumptie vermits ze 57,80% van de bevolking uitmaken. De Waalse situatie is hiervan het spiegelbeeld. Met 32,46% van de Belgische populatie is het zuiden van het land goed voor 40,48% van de geconsumeerde psychofarmaca. Het Brussels hoofdstedelijke gewest neemt een middenpositie in. De hoofdstad herbergt 9,74% van de Belgen en zijn consumeren 8,85% van de DDD’s psychofarmaca.
De meeste psychiatrische instellingen situeren zich in Vlaanderen. Men zou er dus van kunnen van uitgaan dat daar ook meer psychiatrische patiënten na ontslag worden opgevolgd door de huisarts. Dat maakt het Waalse meerverbruik nog merkwaardiger. Tenzij teruggegrepen wordt naar een algemene socio-economische verklaring: de hogere werkloosheidsgraad die depressiviteit in de hand werkt. Dat Brussel relatief minder psychofarmaca verbruikt houdt allicht verband met de aanwezigheid van een belangrijke groep allochtonen. Het is bekend dat zij relatief gezien minder antidepressiva nemen, schrijft de huisarts.
Grosso modo gaan cardiovasculaire geneesmiddelen aan de haal met goed een vierde van de riziv-uitgaven voor medicijnen. De consumptieverschillen tussen de gewesten zijn hier minder uitgesproken en liggen meer in de lijn van de bevolkingsaantallen. Een Vlaming kostte de ziekteverzekering in 2007 per capita 26,31 euro aan cardiovasculaire medicijnen, een gemiddelde Brusselaar 20,48 euro en een doorsnee Waal 29,45 euro. In België bedroeg de dagdagelijkse consumptie aan geneesmiddelen tegen hart- en vaatziekten in 2007 898.827.678 doses. Daarvan ging 57,54% naar Vlaamse, 34,88% naar Waalse en 7,58% naar Brusselse patiënten. Wat de cardiovasculaire medicijnen betreft kan men –in verhouding tot de bevolkingsaantallen (zie hoger)- dus spreken van een lichte overconsumptie in het zuiden van het land en van een ondergebruik in de hoofdstad.
Tot slot gaf minister Onkelinx ook de globale voorgeschreven dagelijkse doses geneesmiddelen per gewest vrij. In België in zijn geheel gaat het over bijna vier miljard DDD’s (3.972.731.490 DDD’s om precies te zijn). Vlaanderen soupeert hiervan 2,243 miljard doses (56,48%) op, Wallonië 1,421 miljard (35,77%) en Brussel 307,909 miljoen. Het DDD-verbruik steeg tussen 2005 en 2006 met 8% -Brussel plus 7,4%, Vlaanderen plus 8,6% en Wallonië plus 7,2%- en tussen 2006 en 2007 met 6,9%. In 2005 bedroeg het verbruik aan DDD’s farmaceutische specialiteiten nog ‘slechts’ 3,441 miljard eenheden. In het algemeen is de stijging wat hoger in Vlaanderen dan in Brussel en Wallonië. Toch blijft er in verhouding tot de bevolkingsaantallen een lichte onderconsumptie bestaan in Vlaanderen en Brussel en een overconsumptie in Wallonië.
Uit nieuw cijfermateriaal dat N-VA-senator en arts Louis Ide van de huidige sterkhouder op sociale zaken Laurette onkelinx kreeg, blijkt dat er nog maar weinig veranderd is. In 2007 verbruikten 10,58 miljoen Belgen met z’n allen dagelijks 928.275.825 doses psychofarmaca. Het gaat hier over SSRI’s, TCA’s, benzodiazepines en dergelijke. De consumptie wordt uitgedrukt in DoorsneeDagDosis (DDD’s), een door de Wereldgezondheidsorganisatie uitgewerkte definitie. Uitgangspunt daarvan is een gebruikelijke dagdosis voor een volwassene voorgeschreven naar de norm van een goede praktijk. Voorts baseerde minister onkelinx zich voor haar antwoord op de Farmanet-statistieken. Het gaat dus uitsluitend over door het riziv terugbetaalde specialiteiten afgeleverd in openbare officina’s. Over de geneesmiddelenconsumptie in de ziekenhuizen zeggen de cijfers niets, aldus de Huisarts.
Iets meer dan de helft van het totale verbruik aan antidepressiva (50,67%) staat op het conto van Vlaamse patiënten. Dat betekent een relatieve onderconsumptie vermits ze 57,80% van de bevolking uitmaken. De Waalse situatie is hiervan het spiegelbeeld. Met 32,46% van de Belgische populatie is het zuiden van het land goed voor 40,48% van de geconsumeerde psychofarmaca. Het Brussels hoofdstedelijke gewest neemt een middenpositie in. De hoofdstad herbergt 9,74% van de Belgen en zijn consumeren 8,85% van de DDD’s psychofarmaca.
De meeste psychiatrische instellingen situeren zich in Vlaanderen. Men zou er dus van kunnen van uitgaan dat daar ook meer psychiatrische patiënten na ontslag worden opgevolgd door de huisarts. Dat maakt het Waalse meerverbruik nog merkwaardiger. Tenzij teruggegrepen wordt naar een algemene socio-economische verklaring: de hogere werkloosheidsgraad die depressiviteit in de hand werkt. Dat Brussel relatief minder psychofarmaca verbruikt houdt allicht verband met de aanwezigheid van een belangrijke groep allochtonen. Het is bekend dat zij relatief gezien minder antidepressiva nemen, schrijft de huisarts.
Grosso modo gaan cardiovasculaire geneesmiddelen aan de haal met goed een vierde van de riziv-uitgaven voor medicijnen. De consumptieverschillen tussen de gewesten zijn hier minder uitgesproken en liggen meer in de lijn van de bevolkingsaantallen. Een Vlaming kostte de ziekteverzekering in 2007 per capita 26,31 euro aan cardiovasculaire medicijnen, een gemiddelde Brusselaar 20,48 euro en een doorsnee Waal 29,45 euro. In België bedroeg de dagdagelijkse consumptie aan geneesmiddelen tegen hart- en vaatziekten in 2007 898.827.678 doses. Daarvan ging 57,54% naar Vlaamse, 34,88% naar Waalse en 7,58% naar Brusselse patiënten. Wat de cardiovasculaire medicijnen betreft kan men –in verhouding tot de bevolkingsaantallen (zie hoger)- dus spreken van een lichte overconsumptie in het zuiden van het land en van een ondergebruik in de hoofdstad.
Tot slot gaf minister Onkelinx ook de globale voorgeschreven dagelijkse doses geneesmiddelen per gewest vrij. In België in zijn geheel gaat het over bijna vier miljard DDD’s (3.972.731.490 DDD’s om precies te zijn). Vlaanderen soupeert hiervan 2,243 miljard doses (56,48%) op, Wallonië 1,421 miljard (35,77%) en Brussel 307,909 miljoen. Het DDD-verbruik steeg tussen 2005 en 2006 met 8% -Brussel plus 7,4%, Vlaanderen plus 8,6% en Wallonië plus 7,2%- en tussen 2006 en 2007 met 6,9%. In 2005 bedroeg het verbruik aan DDD’s farmaceutische specialiteiten nog ‘slechts’ 3,441 miljard eenheden. In het algemeen is de stijging wat hoger in Vlaanderen dan in Brussel en Wallonië. Toch blijft er in verhouding tot de bevolkingsaantallen een lichte onderconsumptie bestaan in Vlaanderen en Brussel en een overconsumptie in Wallonië.
