De Orde der Geneesheren bracht een advies uit waarin staat dat artsen zich moeten blijven inzetten voor hun patiënt. Zelfs wanneer hun eigen veiligheid en gezondheid in het gedrang komt. Dat is de regel. Het betekent natuurlijk niet dat de arts geen oog mag/moet hebben voor de eigen veiligheid of voor het bestaan van conflicterende plichten. Een bericht in het medische weekblad de Huisarts.
Het dilemma waarover de Nationale Raad zich boog, duikt de laatste jaren wel eens meer op. Telkens wanneer er epidemieën zijn of dreigingen van bijvoorbeeld aids, ebola, sars of de vogelgriep wordt de vraag opnieuw gesteld. In principe stelt de Orde dat “een arts de deontologische plicht heeft om te behandelen en te verzorgen”. Hij mag zich – net als elke andere burger – niet bezondigen aan schuldig verzuim. Bovendien moet hij als arts zijn sociale rol opnemen, stelt de huisarts.
“De bewuste keuze om arts te worden en te zijn, houdt onafscheidbaar de aanvaarding in van een plicht tot behandeling en zorg. Deze plicht is geen vrijblijvende randvoorwaarde, maar behoort tot de kern die toelaat de professie van arts te definiëren”, stelt de Nationale Raad. De Orde verwijst verder naar artikel 7 van de Code van Geneeskundige Plichtenleer die zegt dat een arts zijn zieken bij algemene noodsituaties niet mag verlaten tenzij hij hiertoe door de bevoegde overheid wordt verplicht, dixit de huisarts.
Deze algemene regel betekent voor de Orde dan weer niet dat de arts geen oog mag of moet hebben voor de eigen veiligheid noch voor het bestaan van conflicterende plichten, vooral in de familiale sfeer. “Zo vreesden zorgverstrekkers bij de sars-epidemie hun familie te besmetten.” Elk geval moet in de praktijk afgetoetst worden. “De praktijk mag zich niet beperken tot een oordeel over welke plicht het hoogste appel heeft, maar moet gepaard gaan met een aanpak die ruimte schept om tegenstrijdige waarden naast elkaar te laten bestaan,” dixit de Orde in de Huisarts.
“De bewuste keuze om arts te worden en te zijn, houdt onafscheidbaar de aanvaarding in van een plicht tot behandeling en zorg. Deze plicht is geen vrijblijvende randvoorwaarde, maar behoort tot de kern die toelaat de professie van arts te definiëren”, stelt de Nationale Raad. De Orde verwijst verder naar artikel 7 van de Code van Geneeskundige Plichtenleer die zegt dat een arts zijn zieken bij algemene noodsituaties niet mag verlaten tenzij hij hiertoe door de bevoegde overheid wordt verplicht, dixit de huisarts.
Deze algemene regel betekent voor de Orde dan weer niet dat de arts geen oog mag of moet hebben voor de eigen veiligheid noch voor het bestaan van conflicterende plichten, vooral in de familiale sfeer. “Zo vreesden zorgverstrekkers bij de sars-epidemie hun familie te besmetten.” Elk geval moet in de praktijk afgetoetst worden. “De praktijk mag zich niet beperken tot een oordeel over welke plicht het hoogste appel heeft, maar moet gepaard gaan met een aanpak die ruimte schept om tegenstrijdige waarden naast elkaar te laten bestaan,” dixit de Orde in de Huisarts.
