Het Syndicaat van Vlaamse Huisartsen herhaalt haar zeer genuanceerd standpunt inzake het opstarten van de zorgtrajecten. De zorgtrajecten blijken echter trajecten met kopzorgen te zijn.
De start van deze reeds zolang aangekondigde zorgtrajecten moest immers keer op keer uitgesteld worden. Blijkt vandaag dat ook minimale basisvoorwaarden nog steeds niet ingevuld zijn.
Ondanks meer dan twee jaar vertraging zal het ook nu nog steeds niet mogelijk zijn om de bij een traject horende administratie elektronisch af te handelen. Leven we wel in de 21ste eeuw?
Het ontwerp van de zorgtrajecten biedt nog steeds geen middelen om de structurele ondersteuning die de huisartsen hierbij nodig hebben te bieden.
Ook de verhoudingen tussen lasten en lusten, voorzien voor deze trajecten, zijn totaal fout: van de huisartsen wordt wel verwacht dat zij de administratie regelen en dat er minimaal een viertal patiëntencontacten zijn per jaar. Dit wordt echter vergoed met een bedrag dat in hetzelfde is voor de collega specialist die slechts één patiëntencontact per jaar moet hebben.
Tussen alle kopzorgen en paperassen door biedt het huidige ontwerp echter één lichtpunt: voor patiënten met diabetes type II wordt naast het “volwaardige traject” ook de mogelijkheid geboden om – op voorschrift van de huisarts – te starten met een eenmalige insulinetoediening, ondersteund met gratis testmateriaal, verwijsmogelijkheid naar diabeteseducatoren en mogelijke toegang tot de nieuwere insulinetypes. Gekoppeld aan de diabetespas biedt dit de kans om diabetespatiënten, die nog niet in aanmerking komen voor een zorgtraject via hun huisarts toch een kwaliteitsvolle ondersteuning en behandeling te bieden.
Om de diabeteszorg ook voor deze patiënten op een correcte manier te vergoeden vraagt het svh wel om ook de vergoeding voor een diabetespas minimaal op hetzelfde niveau te brengen als de nu voorgestelde vergoeding binnen het zorgtraject: 80 euro.
Ondanks meer dan twee jaar vertraging zal het ook nu nog steeds niet mogelijk zijn om de bij een traject horende administratie elektronisch af te handelen. Leven we wel in de 21ste eeuw?
Het ontwerp van de zorgtrajecten biedt nog steeds geen middelen om de structurele ondersteuning die de huisartsen hierbij nodig hebben te bieden.
Ook de verhoudingen tussen lasten en lusten, voorzien voor deze trajecten, zijn totaal fout: van de huisartsen wordt wel verwacht dat zij de administratie regelen en dat er minimaal een viertal patiëntencontacten zijn per jaar. Dit wordt echter vergoed met een bedrag dat in hetzelfde is voor de collega specialist die slechts één patiëntencontact per jaar moet hebben.
Tussen alle kopzorgen en paperassen door biedt het huidige ontwerp echter één lichtpunt: voor patiënten met diabetes type II wordt naast het “volwaardige traject” ook de mogelijkheid geboden om – op voorschrift van de huisarts – te starten met een eenmalige insulinetoediening, ondersteund met gratis testmateriaal, verwijsmogelijkheid naar diabeteseducatoren en mogelijke toegang tot de nieuwere insulinetypes. Gekoppeld aan de diabetespas biedt dit de kans om diabetespatiënten, die nog niet in aanmerking komen voor een zorgtraject via hun huisarts toch een kwaliteitsvolle ondersteuning en behandeling te bieden.
Om de diabeteszorg ook voor deze patiënten op een correcte manier te vergoeden vraagt het svh wel om ook de vergoeding voor een diabetespas minimaal op hetzelfde niveau te brengen als de nu voorgestelde vergoeding binnen het zorgtraject: 80 euro.
