Drieënzeventig procent van de euthanasiegevallen in ons land gebeurt in Vlaanderen. Dat blijkt uit een studie van de Vrije Universiteit Brussel. Opmerkelijk is ook dat Franstalige artsen andere beslissingen nemen over het levenseinde dan hun Nederlandstalige collega's.
Prof. dr. Lieve Van den Block, prof. dr. Luc Deliens en enkele collega's van de onderzoeksgroep Zorg rond het levenseinde van de Vrije Universiteit Brussel voerden in 2005 en 2006 een onderzoek uit naar euthanasie en andere medische beslissingen aan het levenseinde in Vlaanderen en Wallonië, in samenwerking met het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid (WIV). Plotseling en geheel onverwachte overlijdens werden niet opgenomen in de studie.
Andere beslissingen
Uit de resultaten blijkt dat Franstalige artsen andere beslissingen nemen over het levenseinde dan hun Nederlandstalige collega's. In Vlaanderen gebeurde 50 procent van alle niet-plotse overlijdens na een medische beslissing met een zeker of mogelijk levensverkortend effect. In Wallonië is dat slechts 41 procent.
Vlaamse artsen kozen ook vaker voor niet-behandelbeslissingen, zoals het stopzetten of het niet opstarten van een levensverlengende behandeling. Franstalige artsen (15 procent) opteerden er daarentegen vaker voor dan Vlaamse (8 procent) om patiënten in coma te brengen tot aan het overlijden.
euthanasie maakt slechts een klein deel uit van de niet-plotse overlijdens in beide gemeenschappen: 1,6 procent voor Nederlandstalig en 0,9 procent voor Franstalig België. Drieënzeventig procent van de euthanasiegevallen gebeurde in Nederlandstalig België, tegenover 27 procent in Franstalig België.
Uit cijfers van de Federale controle- en Evaluatiecommissie Euthanasie, waar alle euthanasiegevallen in ons land gemeld moeten worden, blijkt dat 82 procent van de aangiften in het Nederlands zijn ingevuld, tegenover slechts 18 procent in het Frans.
Daarom vermoeden de onderzoekers dat het verschil tussen beide gemeenschappen ook deels te wijten is aan een onderrapportering van de euthanasiegevallen in Franstalig België.
Huisartsenpeilpraktijken
De onderzoekers verzamelden hun gegevens via zogenaamde Huisartsenpeilpraktijken, een bestaand gezondheidsnetwerk van Vlaamse, Waalse en Brusselse huisartsen, representatief voor alle Belgische huisartsen.
Die artsen registreerden in 2005 en 2006 alle overlijdens in hun praktijk. Ze rapporteerden over alle eigen medische handelingen aan het levenseinde van patiënten en over handelingen door andere artsen waarvan ze op de hoogte waren.
De studie geeft voor het eerst zicht op de situatie in Franstalig België na het in voege treden van de wet op euthanasie, en op de Vlaams-Waalse verschillen in rapportering van euthanasie aan de Federale controle- en Evaluatiecommissie. De resultaten verschenen onlangs in het tijdschrift BMC Public Health.
Andere beslissingen
Uit de resultaten blijkt dat Franstalige artsen andere beslissingen nemen over het levenseinde dan hun Nederlandstalige collega's. In Vlaanderen gebeurde 50 procent van alle niet-plotse overlijdens na een medische beslissing met een zeker of mogelijk levensverkortend effect. In Wallonië is dat slechts 41 procent.
Vlaamse artsen kozen ook vaker voor niet-behandelbeslissingen, zoals het stopzetten of het niet opstarten van een levensverlengende behandeling. Franstalige artsen (15 procent) opteerden er daarentegen vaker voor dan Vlaamse (8 procent) om patiënten in coma te brengen tot aan het overlijden.
euthanasie maakt slechts een klein deel uit van de niet-plotse overlijdens in beide gemeenschappen: 1,6 procent voor Nederlandstalig en 0,9 procent voor Franstalig België. Drieënzeventig procent van de euthanasiegevallen gebeurde in Nederlandstalig België, tegenover 27 procent in Franstalig België.
Uit cijfers van de Federale controle- en Evaluatiecommissie Euthanasie, waar alle euthanasiegevallen in ons land gemeld moeten worden, blijkt dat 82 procent van de aangiften in het Nederlands zijn ingevuld, tegenover slechts 18 procent in het Frans.
Daarom vermoeden de onderzoekers dat het verschil tussen beide gemeenschappen ook deels te wijten is aan een onderrapportering van de euthanasiegevallen in Franstalig België.
Huisartsenpeilpraktijken
De onderzoekers verzamelden hun gegevens via zogenaamde Huisartsenpeilpraktijken, een bestaand gezondheidsnetwerk van Vlaamse, Waalse en Brusselse huisartsen, representatief voor alle Belgische huisartsen.
Die artsen registreerden in 2005 en 2006 alle overlijdens in hun praktijk. Ze rapporteerden over alle eigen medische handelingen aan het levenseinde van patiënten en over handelingen door andere artsen waarvan ze op de hoogte waren.
De studie geeft voor het eerst zicht op de situatie in Franstalig België na het in voege treden van de wet op euthanasie, en op de Vlaams-Waalse verschillen in rapportering van euthanasie aan de Federale controle- en Evaluatiecommissie. De resultaten verschenen onlangs in het tijdschrift BMC Public Health.
