De slokdarm en de maag blijven bij extreem dikke mensen na plaatsing van een maagband normaal functioneren. De maagband kan ook zuurbranden tegengaan, maar dat gebeurt niet in alle gevallen. Chirurg Justin de Jong beschrijft dat in zijn proefschrift. Hij promoveert op 11 juni aan het UMC Utrecht op onderzoek naar het effect van maagbanden.
Chirurg Justin de Jong onderzocht het effect van een maagband op zuurbranden, dat is het terugstromen van maaginhoud in de slokdarm (reflux). Voor de operatie kampten 11 van 26 patiënten met terugstromende maaginhoud. Na de operatie hadden slechts 6 van de 26 patiënten last van zuurbranden. Maar drie van deze mensen hadden vóór de operatie geen last.
Toch nemen reflux en zuurbranden af na de maagbandplaatsing, ontdekte De Jong. Alleen is dit niet het geval bij mensen waarbij een vergroting optreedt van het kleine stukje maag dat boven de maagband zit. Zo’n vergroting treedt onder andere op als mensen ondanks de maagband toch erg veel eten. “Alleen de maagband is niet voldoende om af te vallen”, legt De Jong uit. “Het vergt een verandering van het eetpatroon en goede medische follow up. De maagband verkleint de toegang tot de maag en zorgt voor snelle verzadiging, maar het is mogelijk er ‘doorheen’ te eten.”
De Jong onderzocht verder bij enkele tientallen patiënten de werking van de maag en de slokdarm na maagbandplaatsing. Een half jaar na de operatie blijken de maag en de slokdarm normaal te functioneren.
Ook analyseerde De Jong bij ruim 400 patiënten twee jaar na de maagbandplaatsing het effect van de maagband op het gewicht. Vantevoren hadden deze patiënten een bmi van 46 en waren zo’n 70 kilo te zwaar. Na twee jaar had driekwart van de patiënten een blijvend gewichtsverlies van meer dan dertig procent bereikt. Opvallend genoeg scoorden extreem zware patiënten, met een bmi van meer dan 50, veel slechter. Deze mensen hebben wellicht meer aan een maag-bypass. Daarbij wordt de maag verkleind en een deel van de dunne darm kortgesloten.
Mensen komen in aanmerking voor een maagband vanaf een BMI van 40 (BMI is lichaamsgewicht in kilo’s gedeeld door het kwadraat van de lichaamslengte in meters). De band knelt de toegang tot de maag af en verkleint zo de hoeveelheid voedsel die mensen in een keer kunnen eten. De strakheid van de maagband is instelbaar en kan dus aangepast worden aan het gewichtsverloop. In Nederland hebben enkele duizenden mensen een maagband.
Ongeveer de helft van alle Nederlandse volwassenen heeft overgewicht: 51% van de mannen en 40% van de vrouwen van twintig jaar en ouder. Dit percentage is de laatste jaren sterk gestegen.
Justin de Jong promoveert op 11 juni aan het UMC Utrecht. De maagbandoperaties werden uitgevoerd in het St. Antonius ziekenhuis te Nieuwegein. Prof. dr. André Smout, MDL-arts en chirurg prof. dr. Hein Gooszen van het UMC Utrecht, begeleidden zijn onderzoek.
Toch nemen reflux en zuurbranden af na de maagbandplaatsing, ontdekte De Jong. Alleen is dit niet het geval bij mensen waarbij een vergroting optreedt van het kleine stukje maag dat boven de maagband zit. Zo’n vergroting treedt onder andere op als mensen ondanks de maagband toch erg veel eten. “Alleen de maagband is niet voldoende om af te vallen”, legt De Jong uit. “Het vergt een verandering van het eetpatroon en goede medische follow up. De maagband verkleint de toegang tot de maag en zorgt voor snelle verzadiging, maar het is mogelijk er ‘doorheen’ te eten.”
De Jong onderzocht verder bij enkele tientallen patiënten de werking van de maag en de slokdarm na maagbandplaatsing. Een half jaar na de operatie blijken de maag en de slokdarm normaal te functioneren.
Ook analyseerde De Jong bij ruim 400 patiënten twee jaar na de maagbandplaatsing het effect van de maagband op het gewicht. Vantevoren hadden deze patiënten een bmi van 46 en waren zo’n 70 kilo te zwaar. Na twee jaar had driekwart van de patiënten een blijvend gewichtsverlies van meer dan dertig procent bereikt. Opvallend genoeg scoorden extreem zware patiënten, met een bmi van meer dan 50, veel slechter. Deze mensen hebben wellicht meer aan een maag-bypass. Daarbij wordt de maag verkleind en een deel van de dunne darm kortgesloten.
Mensen komen in aanmerking voor een maagband vanaf een BMI van 40 (BMI is lichaamsgewicht in kilo’s gedeeld door het kwadraat van de lichaamslengte in meters). De band knelt de toegang tot de maag af en verkleint zo de hoeveelheid voedsel die mensen in een keer kunnen eten. De strakheid van de maagband is instelbaar en kan dus aangepast worden aan het gewichtsverloop. In Nederland hebben enkele duizenden mensen een maagband.
Ongeveer de helft van alle Nederlandse volwassenen heeft overgewicht: 51% van de mannen en 40% van de vrouwen van twintig jaar en ouder. Dit percentage is de laatste jaren sterk gestegen.
Justin de Jong promoveert op 11 juni aan het UMC Utrecht. De maagbandoperaties werden uitgevoerd in het St. Antonius ziekenhuis te Nieuwegein. Prof. dr. André Smout, MDL-arts en chirurg prof. dr. Hein Gooszen van het UMC Utrecht, begeleidden zijn onderzoek.
