De Zelfmoordlijn van het Centrum ter Preventie van Zelfdoding (CPZ) ontving sinds het bericht van het overlijden van Yasmine drie keer zoveel oproepen dan normaal. Ook andere organisaties laten weten dat ze overspoeld worden met vragen na de zelfdoding van de bekende presentatrice en zangeres. De website van Werkgroep Verder, de organisatie voor nabestaanden na zelfdoding, ontving tien keer meer bezoekers.
Grieke Forceville, directrice van het CPZ: “Niet alleen hebben we driemaal zoveel oproepen, de bellers verwijzen ook expliciet naar de zelfdoding van Yasmine. Het is de insteek die ze gebruiken om vervolgens hun eigen verhaal te vertellen. Mensen zijn erg geraakt door het gebeuren. Blijkbaar ligt de drempel om er nu over te praten en om hulp te zoeken lager”.
De toevloed van hulpvragen is volgens de specialisten zeker te danken aan de inspanningen van de media die de hulpverleningsadressen in hun berichtgeving hebben opgenomen. Niettemin leggen de specialisten de vinger op de wonde. Gwendolyn Portzky van de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek van de Universiteit van Gent: “We zijn ontzet over de details die werden vrijgegeven evenals over de foutieve informatie over zelfdoding die is verschenen. Hierdoor krijgen mogelijke hulpvragers een verkeerd idee over zelfdoding of over de mogelijkheden tot hulp”. Ook bij nabestaanden brengt deze berichtgeving emoties in alle hevigheid opnieuw naar boven. Nico De fauw van Werkgroep Verder: “Op ons forum zien we dat het overlijden van Yasmine veel in mensen teweegbrengt. Ze hebben behoefte om hierover te ventileren”.
Behalve het correct informeren over zelfdoding is het belangrijk dat hulpverleners de vaardigheden leren om met suïcidaal gedrag om te gaan. Karl Andriessen van de Suïcidepreventiewerking van de Centra voor geestelijke gezondheidszorg: “training van artsen en andere hulpverleners levert goede resultaten op. Ze voelen zich zekerder in het bevragen van zelfdoding, weten hoe ze gepast kunnen reageren en naar wie ze kunnen dooverwijzen.
Want hulp blijft mogelijk, tot op het laatste moment. Die boodschap willen de organisaties duidelijk uitdragen. Forceville: “Zelfdoding is een proces van gedachte naar daad en dat proces kan ten allen tijde worden gekeerd. Soms is het moeilijk en zijn mensen al zo ver in het proces gevorderd waardoor we er niet in slagen. Maar het is belangrijk dat mensen weten dat inspanningen om zelfdoding te voorkomen wel degelijk werken.” Daarom dat hulpverleners ook vragen om de hulpverleningsadressen stelselmatig in de berichtgeving te vermelden.
Voor anonieme laagdrempelige hulp kunnen mensen terecht bij de Zelfmoordlijn: 02/649 95 55; www.zelfmoordlijn.be Kandidaat-vrijwilligers kunnen terecht op vrijwilligers@preventiezelfdoding.be
Voor informatie over rouw na zelfdoding en voor lotgenotencontact kunnen nabestaanden terecht bij Werkgroep Verder: www.werkgroepverder.be
Voor vragen rond vormingen kan men terecht bij de Suïcidepreventiewerking van de CGG: www.suicidepreventievlaanderen.be en het CPZ www.zelfmoordlijn.be.
Voor informatie over zelfdoding en de preventie ervan kunnen mensen terecht op de website van de eenheid voor Zelfmoordonderzoek: www.eenheidvoorzelfmoordonderzoek.be.
De toevloed van hulpvragen is volgens de specialisten zeker te danken aan de inspanningen van de media die de hulpverleningsadressen in hun berichtgeving hebben opgenomen. Niettemin leggen de specialisten de vinger op de wonde. Gwendolyn Portzky van de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek van de Universiteit van Gent: “We zijn ontzet over de details die werden vrijgegeven evenals over de foutieve informatie over zelfdoding die is verschenen. Hierdoor krijgen mogelijke hulpvragers een verkeerd idee over zelfdoding of over de mogelijkheden tot hulp”. Ook bij nabestaanden brengt deze berichtgeving emoties in alle hevigheid opnieuw naar boven. Nico De fauw van Werkgroep Verder: “Op ons forum zien we dat het overlijden van Yasmine veel in mensen teweegbrengt. Ze hebben behoefte om hierover te ventileren”.
Behalve het correct informeren over zelfdoding is het belangrijk dat hulpverleners de vaardigheden leren om met suïcidaal gedrag om te gaan. Karl Andriessen van de Suïcidepreventiewerking van de Centra voor geestelijke gezondheidszorg: “training van artsen en andere hulpverleners levert goede resultaten op. Ze voelen zich zekerder in het bevragen van zelfdoding, weten hoe ze gepast kunnen reageren en naar wie ze kunnen dooverwijzen.
Want hulp blijft mogelijk, tot op het laatste moment. Die boodschap willen de organisaties duidelijk uitdragen. Forceville: “Zelfdoding is een proces van gedachte naar daad en dat proces kan ten allen tijde worden gekeerd. Soms is het moeilijk en zijn mensen al zo ver in het proces gevorderd waardoor we er niet in slagen. Maar het is belangrijk dat mensen weten dat inspanningen om zelfdoding te voorkomen wel degelijk werken.” Daarom dat hulpverleners ook vragen om de hulpverleningsadressen stelselmatig in de berichtgeving te vermelden.
Voor anonieme laagdrempelige hulp kunnen mensen terecht bij de Zelfmoordlijn: 02/649 95 55; www.zelfmoordlijn.be Kandidaat-vrijwilligers kunnen terecht op vrijwilligers@preventiezelfdoding.be
Voor informatie over rouw na zelfdoding en voor lotgenotencontact kunnen nabestaanden terecht bij Werkgroep Verder: www.werkgroepverder.be
Voor vragen rond vormingen kan men terecht bij de Suïcidepreventiewerking van de CGG: www.suicidepreventievlaanderen.be en het CPZ www.zelfmoordlijn.be.
Voor informatie over zelfdoding en de preventie ervan kunnen mensen terecht op de website van de eenheid voor Zelfmoordonderzoek: www.eenheidvoorzelfmoordonderzoek.be.
