De Vlaamse regering trekt in 2010 22,5 miljoen euro extra uit voor meer plaatsen in de sector van de gehandicaptenzorg. Minister voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin wil bij voorrang soelaas voor de zgn. knelpuntdossiers. Die gaan over mensen met een handicap en bovenop een moeilijke leefsituatie. Met goed 700 bijkomende plaatsen is de redding voor een groot aantal van deze zeer kwetsbare mense nabij. Andere expliciet begunstigden zijn kinderen en jongeren met gedrags- en emotionele stoornissen en mensen met een handicap die thuis verzorgd worden. Het aantal persoonlijke assistentiebudgetten (PAB) neemt met 105 toe. Eén van de principes van het beleid van de Vlaamse regering, en met nadruk van het beleidsdomein Welzijn, Volksgezondheid en Gezin is de nadrukkelijke voorrang aan de zwakkeren in onze samenleving. De 22.5 miljoen euro komt bovenop het jaarbudget voor de gehandicaptenzorg.
Piet en Ann
“Knelpuntdossier” is een behoorlijk afstandelijk woord. Achter elk dossier gaat een mens schuil, een kwetsbare mens. Piet is één van hen. Hij is 25 en leeft met een meervoudige handicap. Hij woont nog thuis, en zijn beide ouders verzorgen hem. Hun grote bekommernis is wat Piet aanmoet als zij wegvallen. Ze laten hun zoon inschrijven op de Centrale Registratielijst voor Zorgvragen (CRZ), die hem een hoge urgentiescore geeft.
Of aan Ann, een vrouw van 40, met een zware verstandelijke handicap. Ann verbleef al in verschillende voorzieningen en pleeggezinnen. Het laatste pleeggezin waar Ann verbleef kan niet langer voor Ann zorgen en er is geen alternatief. Ook Ann staat nu op de CRZ met een hoge urgentiescore. Ann zal voorrang krijgen op Piet, als er een passende open plaats is in een voorziening, omdat de situatie van Ann kritieker is en haar sociaal netwerk kleiner
Persoonlijke assistentiebudgetten
Meer armslag komt er ook voor de opvang en begeleiding van kinderen en jongeren met ernstige gedrags- en emotionele problemen. De doelgroep heeft raakvlakken met de populatie Bijzondere jeugdzorg. Deze jongeren verblijven in de gemeenschapsinstellingen, bij gebrek aan een alternatief. Sociale diensten van Jeugdrechtbank en Comités Bijzondere jeugdzorg vinden geen passende oplossingen voor hen; ze vallen vaak tussen de mazen van het net. Ook kinderen en volwassenen met een handicap, die zo lang mogelijk thuis kunnen verblijven als er een goede zorgverstrekking of ondersteuning is, zullen baat hebben bij het uitbreidingsbeleid van minister Vandeurzen. Een deel van het budget is nodig om het engagement van de vorige legislatuur, de zorggarantie met persoonlijke-assistentiebudgetten (PAB) hard te maken. Met deze PAB’s kunnen mensen met een handicap langer thuis wonen, omdat ze met dit geld hulpverleners in dienst kunnen nemen.
Voor het eerst meerjarenplan
De Vlaamse regering doet een forse inspanning voor de sector van personen met een handicap. Het uitbreidingsbeleid betekent op zich een substantiële financiële injectie die op korte termijn voor heel wat betrokkenen het verschil maakt. Verhoudingsgewijs gaat het om een grote hap uit het budget van de overheid. Dit gebeurt bovendien in een periode van budgettaire krapte.
Uitbreidingsbeleid is een unieke opportuniteit om de zorg te vernieuwen, meent jo vandeurzen. Hij gaat voor “zorg op maat”, d.w.z. aangepaste, geïndividualiseerde hulp die personen met een handicap de keuze laat uit het uitgebreide zorgaanbod. Daarvoor moeten residentiële en ambulante zorgcentra samenwerken. Voorzieningen met erg zorgbehoevende gehandicapten krijgen geld om extra personeel aan te werven. “Ik besef heel goed,” aldus de minister,”dat niet iedereen tegen hetzelfde tempo en met dezelfde kracht kan innoveren. Wie er klaar voor is, geef ik met een experimenteel kader de mogelijkheid om mij te tonen hoe we, met dezelfde middelen meer en beter kunnen doen.”
“Ik ben zeer blij dat ik voor de sector ‘personen met een handicap’ zelfs al in 2010 de beschikking krijg over 22,5 miljoen euro extra, waarmee we het uitbreidingsbeleid kunnen voortzetten. Van 2010 tot en met 2014 zullen we kunnen werken met een meerjarenbegroting. Dat is nieuw en bijzonder nuttig. Totnogtoe en ook nog voor 2010 gaan we jaar per jaar. Nu kunnen we voor de mensen met een handicap een beleid met een meerjarenplanning hebben.”
“Knelpuntdossier” is een behoorlijk afstandelijk woord. Achter elk dossier gaat een mens schuil, een kwetsbare mens. Piet is één van hen. Hij is 25 en leeft met een meervoudige handicap. Hij woont nog thuis, en zijn beide ouders verzorgen hem. Hun grote bekommernis is wat Piet aanmoet als zij wegvallen. Ze laten hun zoon inschrijven op de Centrale Registratielijst voor Zorgvragen (CRZ), die hem een hoge urgentiescore geeft.
Of aan Ann, een vrouw van 40, met een zware verstandelijke handicap. Ann verbleef al in verschillende voorzieningen en pleeggezinnen. Het laatste pleeggezin waar Ann verbleef kan niet langer voor Ann zorgen en er is geen alternatief. Ook Ann staat nu op de CRZ met een hoge urgentiescore. Ann zal voorrang krijgen op Piet, als er een passende open plaats is in een voorziening, omdat de situatie van Ann kritieker is en haar sociaal netwerk kleiner
Persoonlijke assistentiebudgetten
Meer armslag komt er ook voor de opvang en begeleiding van kinderen en jongeren met ernstige gedrags- en emotionele problemen. De doelgroep heeft raakvlakken met de populatie Bijzondere jeugdzorg. Deze jongeren verblijven in de gemeenschapsinstellingen, bij gebrek aan een alternatief. Sociale diensten van Jeugdrechtbank en Comités Bijzondere jeugdzorg vinden geen passende oplossingen voor hen; ze vallen vaak tussen de mazen van het net. Ook kinderen en volwassenen met een handicap, die zo lang mogelijk thuis kunnen verblijven als er een goede zorgverstrekking of ondersteuning is, zullen baat hebben bij het uitbreidingsbeleid van minister Vandeurzen. Een deel van het budget is nodig om het engagement van de vorige legislatuur, de zorggarantie met persoonlijke-assistentiebudgetten (PAB) hard te maken. Met deze PAB’s kunnen mensen met een handicap langer thuis wonen, omdat ze met dit geld hulpverleners in dienst kunnen nemen.
Voor het eerst meerjarenplan
De Vlaamse regering doet een forse inspanning voor de sector van personen met een handicap. Het uitbreidingsbeleid betekent op zich een substantiële financiële injectie die op korte termijn voor heel wat betrokkenen het verschil maakt. Verhoudingsgewijs gaat het om een grote hap uit het budget van de overheid. Dit gebeurt bovendien in een periode van budgettaire krapte.
Uitbreidingsbeleid is een unieke opportuniteit om de zorg te vernieuwen, meent jo vandeurzen. Hij gaat voor “zorg op maat”, d.w.z. aangepaste, geïndividualiseerde hulp die personen met een handicap de keuze laat uit het uitgebreide zorgaanbod. Daarvoor moeten residentiële en ambulante zorgcentra samenwerken. Voorzieningen met erg zorgbehoevende gehandicapten krijgen geld om extra personeel aan te werven. “Ik besef heel goed,” aldus de minister,”dat niet iedereen tegen hetzelfde tempo en met dezelfde kracht kan innoveren. Wie er klaar voor is, geef ik met een experimenteel kader de mogelijkheid om mij te tonen hoe we, met dezelfde middelen meer en beter kunnen doen.”
“Ik ben zeer blij dat ik voor de sector ‘personen met een handicap’ zelfs al in 2010 de beschikking krijg over 22,5 miljoen euro extra, waarmee we het uitbreidingsbeleid kunnen voortzetten. Van 2010 tot en met 2014 zullen we kunnen werken met een meerjarenbegroting. Dat is nieuw en bijzonder nuttig. Totnogtoe en ook nog voor 2010 gaan we jaar per jaar. Nu kunnen we voor de mensen met een handicap een beleid met een meerjarenplanning hebben.”
