De resultaten van een posthoc-analyse van de Belgica-Stroke studie werden door prof. Thijs (KUL) voorgesteld tijdens een postersessie op de European Stroke Congress. Deze posthoc-analyse beschrijft het gebruik van orale anticoagulantia (OA) bij patiënten met voorkamerfibrillatie (VKF) in functie van de CHADS2-score, geïncludeerd in de BELGICA STROKE-studie.
Vooral vanaf een score van 2 worden OA aanbevolen om het risico op een nieuwe beroerte te voorkomen. De posthoc-analyse leert ons dat bij een toenemende CHADS2-score de behandeling met OA toenam (Chi-square voor trend p=0,001); en dat 39% van de hoogrisicopatiënten met een score van 3 tot 6 deze behandeling kregen. Aldus prof. Thijs "Voor de meeste patienten met vkf zijn OA nodig. Het is belangrijk deze doeltreffende therapie bij elke patient met vkf te bespreken."
De patiënt met het hoogste toegevoegde risico, namelijk de VKF-patiënt met een voorgeschiedenis van een beroerte had een grotere kans geen OA te ontvangen bij toenemende systolische bloeddruk, totaal cholesterolgehalte en hartfrequentie (deze laatste op niet-significante wijze). Leeftijd echter had geen invloed. Deze resultaten bevestigen dat de bevindingen van een recente Amerikaanse studie waarbij hoogrisicopatiënten slechts in 42% van de gevallen OA ontvingen, ook in België van toepassing zijn. Het besluit van deze studie was dat de richtlijnen voor het gebruik van OA niet routinematig opgevolgd worden, met nood aan de reden hiervoor en de klinische implicaties hiervan.
De Belgica-Stroke studie, verwezenlijkt met de steun van MSD, was een prospectieve, longitudinale studie bij huisartsen die als doel had het globaal cardiovasculair risico van patiënten te bepalen en op te volgen met de steun van een speciaal daarvoor ontwikkeld computerprogramma. De studie waarbij 15744 Belgische patiënten gerecruteerd werden door 810 huisartsen, met een opvolging van 28 maanden, liep van 2005 tot 2008. De gerecruteerde patiënten hadden hoge bloeddruk die niet onder controle was wat betreft hun streefwaarde.
De patiënt met het hoogste toegevoegde risico, namelijk de VKF-patiënt met een voorgeschiedenis van een beroerte had een grotere kans geen OA te ontvangen bij toenemende systolische bloeddruk, totaal cholesterolgehalte en hartfrequentie (deze laatste op niet-significante wijze). Leeftijd echter had geen invloed. Deze resultaten bevestigen dat de bevindingen van een recente Amerikaanse studie waarbij hoogrisicopatiënten slechts in 42% van de gevallen OA ontvingen, ook in België van toepassing zijn. Het besluit van deze studie was dat de richtlijnen voor het gebruik van OA niet routinematig opgevolgd worden, met nood aan de reden hiervoor en de klinische implicaties hiervan.
De Belgica-Stroke studie, verwezenlijkt met de steun van MSD, was een prospectieve, longitudinale studie bij huisartsen die als doel had het globaal cardiovasculair risico van patiënten te bepalen en op te volgen met de steun van een speciaal daarvoor ontwikkeld computerprogramma. De studie waarbij 15744 Belgische patiënten gerecruteerd werden door 810 huisartsen, met een opvolging van 28 maanden, liep van 2005 tot 2008. De gerecruteerde patiënten hadden hoge bloeddruk die niet onder controle was wat betreft hun streefwaarde.
