Het voorontwerp van decreet op de verplichte melding van risicovolle medische praktijken blijft kritiek uitlokken. "Als dit realiteit wordt, zal het de Vlaamse artsen - en alleen hen - straffen. Zij zijn het die aangifte doen bij het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid en dus zelf oordelen dat ze risicovol handelen. Dat zal ongetwijfeld een weerslag hebben op de hoogte van hun verzekeringspremie."
Het voorontwerp van decreet op de verplichte melding van risicovolle medische praktijken (lees ook de Specialisten nr. 52 en nr. 53 hierover) blijft kritiek uitlokken van het Vlaams artsensyndicaat (VAS) en het Verbond der Belgische Specialisten (VBS). Beide artsenorganisaties stuurden gezamenlijk een brief met bemerkingen naar alle Vlaamse parlementsleden. Eerder schreven ze al de Vlaamse administratie aan. Een eerste succesje is dat de Vlaamse ministerraad de bespreking van het voorontwerp twee weken heeft uitgesteld.
VAS en VBS vinden bijvoorbeeld het gebruik van de term 'risicovol' niet kunnen. In de eerste plaats omwille van de gevolgen voor de medische aansprakelijkheid van de Vlaamse artsen. De nieuwe (federale) wet op de foutloze aansprakelijkheid voorziet immers dat het Fonds voor medische ongevallen medische handelingen gaat ontleden. Vergoedingen worden voorzien voor handelingen waarbij geen medische fout kan worden aangetoond maar waarbij toch minstens risicovol gedrag indicatief zal zijn, aldus VAS en VBS. "Wat gaat er gebeuren als het Fonds voor de Vlaamse dossiers het begrip 'risicovol' invult zoals omschreven in het ontwerp van decreet, terwijl dit voor Franstalige dossiers niet mogelijk is?", vragen de artsenorganisaties zich in de brief af.
Dokter Moens vreest bovendien dat de verzekeringsmaatschappijen het decreet zullen aangrijpen om hun premies te verhogen. Die zijn immers gelinkt aan de medische handeling en houden rekening met het medische risico. Zo betaalt een huisarts doorgaans minder dan een specialist terwijl ook onder specialisten de hoogte van de premie sterk varieert. "Vlaamse artsen die aangifte doen, dreigen hiervan de dupe te worden want zij oordelen zelf dat ze risicovol bezig zijn," luidt het.
Verder verwijst Marc Moens naar een werkgroep van de Nationale Raad voor ziekenhuisvoorzieningen (NRZV). Die federale commissie slaagde er niet in om medische handelingen te omschrijven die verplicht in een ziekenhuis moeten gebeuren. Waaruit de NRZV besloot dat "wegens de voortdurende evolutie van de technische en medische praktijken het onmogelijk is een nauwkeurige lijst op te stellen van ingrepen die niet buiten het ziekenhuis kunnen worden verricht." Moens merkt ironisch op "dat ook op Vlaams niveau de weg naar de hel nog altijd geplaveid is met goede voornemens."
VAS en VBS vinden bijvoorbeeld het gebruik van de term 'risicovol' niet kunnen. In de eerste plaats omwille van de gevolgen voor de medische aansprakelijkheid van de Vlaamse artsen. De nieuwe (federale) wet op de foutloze aansprakelijkheid voorziet immers dat het Fonds voor medische ongevallen medische handelingen gaat ontleden. Vergoedingen worden voorzien voor handelingen waarbij geen medische fout kan worden aangetoond maar waarbij toch minstens risicovol gedrag indicatief zal zijn, aldus VAS en VBS. "Wat gaat er gebeuren als het Fonds voor de Vlaamse dossiers het begrip 'risicovol' invult zoals omschreven in het ontwerp van decreet, terwijl dit voor Franstalige dossiers niet mogelijk is?", vragen de artsenorganisaties zich in de brief af.
Dokter Moens vreest bovendien dat de verzekeringsmaatschappijen het decreet zullen aangrijpen om hun premies te verhogen. Die zijn immers gelinkt aan de medische handeling en houden rekening met het medische risico. Zo betaalt een huisarts doorgaans minder dan een specialist terwijl ook onder specialisten de hoogte van de premie sterk varieert. "Vlaamse artsen die aangifte doen, dreigen hiervan de dupe te worden want zij oordelen zelf dat ze risicovol bezig zijn," luidt het.
Verder verwijst Marc Moens naar een werkgroep van de Nationale Raad voor ziekenhuisvoorzieningen (NRZV). Die federale commissie slaagde er niet in om medische handelingen te omschrijven die verplicht in een ziekenhuis moeten gebeuren. Waaruit de NRZV besloot dat "wegens de voortdurende evolutie van de technische en medische praktijken het onmogelijk is een nauwkeurige lijst op te stellen van ingrepen die niet buiten het ziekenhuis kunnen worden verricht." Moens merkt ironisch op "dat ook op Vlaams niveau de weg naar de hel nog altijd geplaveid is met goede voornemens."
