De Fod Volksgezondheid weigert een select groepje van 29 kinderartsen, doorgaans universiteitsprofessoren, te erkennen voor de beroepsbekwaamheid oncologie en leukemie. Daardoor kunnen ze zwaar zieke kinderen bepaalde kankermedicijnen niet voorschrijven.
Dit zeer Kafkaiaanse verhaal sleept ondertussen al vijf jaar aan en het dossier raakt maar niet gedeblokkeerd. 29 pediaters komen in aanmerking voor een erkenning ‘bijzondere beroepsbekwaamheid in pediatrische hematologie en oncologie’. Maar de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid eist dat de erkenning gebeurt door een nog in het leven te roepen aparte, hypergespecialiseerde commissie pediatrische hematologie en oncologie.
Alleen… Zo’n aparte erkenningscommissie oprichten, is praktisch onmogelijk. Het vergt de voordracht van 16 Nederlandstalige en 12 Franstalige (niet-)universitaire kandidaten. 28 artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen dus. Omdat de wet zegt dat er ook plaatsvervangers moeten aangeduid worden, dient dat aantal verdubbeld te worden… Om de 29 dossiers te beoordelen zijn er dus 56 hooggespecialiseerde kinderartsen-oncologen nodig en die zijn er natuurlijk niet want er is geen commissie om ze te erkennen. En er zijn er voorlopig trouwens maar 29 die in aanmerking komen om in de commissie te zetelen. Of hoe de hond in zijn staart bijt…
Ondertussen is wel nog geen enkele arts erkend geraakt. Terwijl minister onkelinx al in 2008 in het parlement zei dat wat haar betrof de erkenningscommissie pediatrie, aangevuld met enkele experts, volstond om pediaters met een bijzondere beroepsbekwaamheid ‘in pediatrische hematologie en oncologie’ te erkennen.
Het belangrijkste gevolg van deze aanslepende kwestie is wel dat de 29 hooggespecialiseerde pediaters niet alle kankergeneesmiddelen mogen voorschrijven. Dat is uiteraard nadelig voor de kinderen. Bovendien hebben de artsen in principe recht op een substantieel hoger ereloon voor een raadpleging bij een kind met kanker. Dat honorarium krijgen ze niet zolang ze niet erkend zijn.
Alleen… Zo’n aparte erkenningscommissie oprichten, is praktisch onmogelijk. Het vergt de voordracht van 16 Nederlandstalige en 12 Franstalige (niet-)universitaire kandidaten. 28 artsen' style='color:#00896e;border-bottom:1px dotted #00896e;'>artsen dus. Omdat de wet zegt dat er ook plaatsvervangers moeten aangeduid worden, dient dat aantal verdubbeld te worden… Om de 29 dossiers te beoordelen zijn er dus 56 hooggespecialiseerde kinderartsen-oncologen nodig en die zijn er natuurlijk niet want er is geen commissie om ze te erkennen. En er zijn er voorlopig trouwens maar 29 die in aanmerking komen om in de commissie te zetelen. Of hoe de hond in zijn staart bijt…
Ondertussen is wel nog geen enkele arts erkend geraakt. Terwijl minister onkelinx al in 2008 in het parlement zei dat wat haar betrof de erkenningscommissie pediatrie, aangevuld met enkele experts, volstond om pediaters met een bijzondere beroepsbekwaamheid ‘in pediatrische hematologie en oncologie’ te erkennen.
Het belangrijkste gevolg van deze aanslepende kwestie is wel dat de 29 hooggespecialiseerde pediaters niet alle kankergeneesmiddelen mogen voorschrijven. Dat is uiteraard nadelig voor de kinderen. Bovendien hebben de artsen in principe recht op een substantieel hoger ereloon voor een raadpleging bij een kind met kanker. Dat honorarium krijgen ze niet zolang ze niet erkend zijn.
