Een op twaalf Belgen heeft chronische pijn

Ruim een op de twaalf mensen in ons land kampt met ernstige chronische pijn, waardoor ze veel hinder ondervinden in het dagelijkse leven. Dat komt
overeen met een groep van 938.300 Belgen. "Dat is een enorm aantal", zegt dokter Guy Hans, coördinator van het pijncentrum aan het UZA, vanop het Europese pijncongres in Hamburg.
De oorzaken van pijn zijn zeer divers. "De meeste pijnklachten hebben te maken met afwijkingen aan de wervelzuil, met name lage rugpijn en nekpijn. Ook spierpijnklachten en chronische pijnklachten na een operatie of een ongeval komen frequent voor. Een grote groep krijgt chronische pijn ten gevolge van een ziekte, zoals diabetes, neurologische aandoeningen (MS of parkinson) en kanker."

Chronische pijn heeft een enorm hoge kostprijs, zowel direct (geneesmiddelen...) als indirect (werkverlet,...).

Uit cijfers van het riziv blijkt dat sinds 1997 de kost voor sterke pijnstillers (dus geen paracetamol en ontstekingsremmers) bijna verdrievoudigd is en het gebruik ervan bijna verviervoudigd. In 2009 bedroegen deze uitgaven alleen al 60 miljoen euro.

Het gaat nooit weg
Leon Verwimp (66), voorzitter van patiëntenvereniging 't Lichtpuntje en ondervoorzitter van de Vlaamse Pijnliga, lijdt door een probleem met het centrale zenuwstelsel al vijftien jaar helse pijnen.

"Soms is het zo erg dat ik de arts smeek om er een einde aan te maken", zegt hij. "Maar dan probeert men weer andere medicatie en wordt het weer even iets draaglijker. Maar weg gaat het nooit."

De pijnbehandeling alleen al kost Leon Verwimp 200 euro per maand. "Ik neem verschillende opiumderivaten naast het maximum van 5 gram paracetamol per dag."

"De pijn is één ding", zegt Verwimp. "Een ander probleem is dat pijnpatiënten vaak niet meer kunnen werken. Dat verlies aan inkomen en het feit dat je je niet goed voelt, maakt het gevaar op uitsluiting heel reëel."

"De meeste klachten die op onze vereniging binnenkomen, gaan over armoede én over controleartsen die de patiënten soms scheef bekijken. Pijn is nu eenmaal niet zichtbaar."

Dat laatste is volgens dr. Hans een serieus probleem. "De medische wereld moet veel meer aandacht besteden aan chronische pijnklachten", zegt hij. "Daarvoor moet de opleiding rond pijn voor onder meer artsen en verpleegkundigen uitgebreid worden en het beroep van pijnspecialist of algoloog worden erkend."
26 sep 2011 09u07
Bron: MagUZA.be