Eén van de eerste aanwijzingen van de ziekte van Alzheimer in de hersenen is de ophoping van het eiwit amyloïd-beta. Over het ontstaan van deze eiwitstapelingen is echter zeer weinig bekend. Wel zijn er al langer indicaties dat andere eiwitten, die kunnen binden aan amyloïd-beta, hierop van invloed zijn. Sandra Mulder heeft tijdens haar promotieonderzoek gevonden dat binding van deze amyloïd-bindende eiwitten aan amyloïd nadelige effecten kan hebben, en mogelijk bijdraagt aan het ontstaan van de ziekte van Alzheimer.
Opruim- en ontstekingscellen in de hersenen (zogenaamde gliacellen) kunnen het amyloid-beta eiwit opnemen en afbreken. Maar deze opname wordt verslechterd in de aanwezigheid van specifieke amyloïd-bindende eiwitten. Daarnaast kunnen deze eiwitten een ontstekingsreactie in gang zetten die slecht is voor de zenuwcellen in de hersenen. De amyloïd-bindende eiwitten kunnen dus een zeer slechte invloed hebben op het ziekteproces.
De ziekte van alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie. In Nederland hebben nu al 250.000 mensen dementie en naar verwachting zal dit in 2040 opgelopen zijn tot een half miljoen. Het is van groot belang dat de oorzaak van de ziekte van alzheimer ontdekt wordt. Dit maakt het mogelijk om zeer gericht therapie te ontwikkelen zodat de ziekte genezen kan worden.
De ziekte van alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie. In Nederland hebben nu al 250.000 mensen dementie en naar verwachting zal dit in 2040 opgelopen zijn tot een half miljoen. Het is van groot belang dat de oorzaak van de ziekte van alzheimer ontdekt wordt. Dit maakt het mogelijk om zeer gericht therapie te ontwikkelen zodat de ziekte genezen kan worden.
