Dexmedetomidine, een alpha-2 agonist, zorgt bij ic-patiënten die worden beademd, voor een betere sedatie en pijnbestrijding dan het benzodiazepine lorazepam. Tevens zorgt dit nieuwe middel voor minder coma en delier. Dat blijkt uit een dubbelblind vergelijkingsonderzoek dat is gepubliceerd in JAMA.
"Deze studie is een zeer grote stap voorüit", aldus Mervyn Maze, hoogleraar aan het Imperial College Londen en degene die de sedatieve en hypnotiserende eigenschappen van dexmedetomidine ontdekt en gepatenteerd heeft.
In de studie, verricht door onderzoekers van Vanderbilt University Schools of Medicine and Nursing, zijn volwassen ic-patiënten die aan de beademing lagen, behandeld met lorazepam of dexmedetomidine. Ondanks de succesvolle sederende werking van lorazepam was bekend dat dit veelgebruikte middel gepaard gaat met een hoger risico op hersenfunctiestoornissen, zoals coma en een delirium en het zorgt voor een langer verblijf in het ziekenhuis en een grotere kans om te overlijden.
De sederende werking van dexmedetomidine was sterker dan die van lorazepam. Tachtig procent van de patiënten bereikte het gewenste sedatieniveau, terwijl dit met lorazepam bij 67 procent lukte. Belangrijker nog was dat met dexemedetomidine ongeveer 30 procent minder patiënten comateus werden en ze gemiddeld vier dagen meer zonder coma of delier doorbrachten in de twaalf dagen durende studieperiode.
Volgens ontdekker Maze verbetert dexmedetomidine de slaapkwaliteit van ic-patiënten aanzienlijk en dat is van groot belang. "Een goede kwaliteit slaap, zonder coma of delier, is kritisch voor een ic-patiënt, omdat dit comorbiditeit en infectie tegenhoudt en zo de kans op overleving verbetert."
In de studie, verricht door onderzoekers van Vanderbilt University Schools of Medicine and Nursing, zijn volwassen ic-patiënten die aan de beademing lagen, behandeld met lorazepam of dexmedetomidine. Ondanks de succesvolle sederende werking van lorazepam was bekend dat dit veelgebruikte middel gepaard gaat met een hoger risico op hersenfunctiestoornissen, zoals coma en een delirium en het zorgt voor een langer verblijf in het ziekenhuis en een grotere kans om te overlijden.
De sederende werking van dexmedetomidine was sterker dan die van lorazepam. Tachtig procent van de patiënten bereikte het gewenste sedatieniveau, terwijl dit met lorazepam bij 67 procent lukte. Belangrijker nog was dat met dexemedetomidine ongeveer 30 procent minder patiënten comateus werden en ze gemiddeld vier dagen meer zonder coma of delier doorbrachten in de twaalf dagen durende studieperiode.
Volgens ontdekker Maze verbetert dexmedetomidine de slaapkwaliteit van ic-patiënten aanzienlijk en dat is van groot belang. "Een goede kwaliteit slaap, zonder coma of delier, is kritisch voor een ic-patiënt, omdat dit comorbiditeit en infectie tegenhoudt en zo de kans op overleving verbetert."
