De Vlaamse regering keurde vandaag op de ministerraad goed dat het urencontingent aan tolkuren snel kan opgetrokken worden als dat nodig zou zijn. Het is namelijk zo dat steeds meer doven en slechthorenden tolken aanvragen.
Doven en slechthorenden maken gebruik van verschillende vormen van tolken. Er bestaan schrijftolken, tolken Vlaamse gebarentaal, teletolken, afstandstolken, enz. Welke tolk voor wie van toepassing is, hangt af van het feit of je slechthorend bent dan wel doof, of je gehoorverlies aangeboren is of niet, … Tolken worden zowel aangevraagd in werksituaties, voor het volgen van onderwijs of opleidingen en in privésituaties.
jo vandeurzen, minister van welzijn, Volksgezondheid en gezin: “Een inclusieve samenleving houdt rekening met de diversiteit van haar burgers. Zij werkt drempels weg zodat elke burger, met of zonder handicap, kan deelnemen aan de samenleving. Tolken zijn voor doven en slechthorenden een noodzakelijke tussenstap voor communicatie. Het is evident dat we ervoor zorgen dat zij zoveel als mogelijk beroep kunnen doen op een tolk.”
Met het oog op meer transparantie en een maximale afstemming tussen de verschillende beleidsdomeinen werken we voortaan met een gezamenlijk BVR waarin de audiologische voorwaarden om gebruik te maken van een tolk Vlaamse gebarentaal en de wijze van het organiseren van de inzet van tolken in de beleidsdomeinen onderwijs en welzijn, Volksgezondheid en gezin op elkaar zijn afgestemd. De inzet van teletolken, afstandstolken en schrijftolken werd in beide beleidsdomeinen structureel verankerd en de operationele werking voor de inzet van tolken werd geoptimaliseerd.
Minister van Onderwijs, Hilde Crevits: “Voortaan zullen aanpassingen om de tolkondersteuning te verbeteren automatisch in onderling overleg gebeuren. Doven en slechthorenden zijn geen homogene groep. Het is belangrijk dat zij kunnen beroep doen op de voor hen aangepaste tolkvorm. Met een duidelijk en transparant gemeenschappelijk kader komen we zo goed mogelijk tegemoet aan de tolken en gebruikers. ”
Eind 2014 was er, binnen Welzijn, een tekort aan tolkuren. Daardoor bleven doven en slechthorenden verstoken van de mogelijkheid tot communicatie. Tot voor kort was de procedure om dit urencontingent aan te passen omslachtig en langdurig. Het probleem kon toen niet tijdig verholpen worden. Met dit besluit wordt een definitieve oplossing voorzien.
De Vlaamse Regering besliste daarmee gevolg te geven aan de adviezen, aanbevelingen en conclusies van de Vlaamse Ombudsman, de adviescommissie Vlaamse Gebarentaal en het Interfederaal Centrum voor Gelijke Kansen van eind 2014. Ook het afsprakenkader dat zij afsluit met de vzw Vlaams Communicatie Assistentie Bureau (vzw CAB) wordt bijgestuurd voor wat betreft haar taak als bemiddelaar tussen doven of slechthorenden en tolk en als klachtenbemiddelaar.
jo vandeurzen, minister van welzijn, Volksgezondheid en gezin: “Een inclusieve samenleving houdt rekening met de diversiteit van haar burgers. Zij werkt drempels weg zodat elke burger, met of zonder handicap, kan deelnemen aan de samenleving. Tolken zijn voor doven en slechthorenden een noodzakelijke tussenstap voor communicatie. Het is evident dat we ervoor zorgen dat zij zoveel als mogelijk beroep kunnen doen op een tolk.”
Met het oog op meer transparantie en een maximale afstemming tussen de verschillende beleidsdomeinen werken we voortaan met een gezamenlijk BVR waarin de audiologische voorwaarden om gebruik te maken van een tolk Vlaamse gebarentaal en de wijze van het organiseren van de inzet van tolken in de beleidsdomeinen onderwijs en welzijn, Volksgezondheid en gezin op elkaar zijn afgestemd. De inzet van teletolken, afstandstolken en schrijftolken werd in beide beleidsdomeinen structureel verankerd en de operationele werking voor de inzet van tolken werd geoptimaliseerd.
Minister van Onderwijs, Hilde Crevits: “Voortaan zullen aanpassingen om de tolkondersteuning te verbeteren automatisch in onderling overleg gebeuren. Doven en slechthorenden zijn geen homogene groep. Het is belangrijk dat zij kunnen beroep doen op de voor hen aangepaste tolkvorm. Met een duidelijk en transparant gemeenschappelijk kader komen we zo goed mogelijk tegemoet aan de tolken en gebruikers. ”
Eind 2014 was er, binnen Welzijn, een tekort aan tolkuren. Daardoor bleven doven en slechthorenden verstoken van de mogelijkheid tot communicatie. Tot voor kort was de procedure om dit urencontingent aan te passen omslachtig en langdurig. Het probleem kon toen niet tijdig verholpen worden. Met dit besluit wordt een definitieve oplossing voorzien.
De Vlaamse Regering besliste daarmee gevolg te geven aan de adviezen, aanbevelingen en conclusies van de Vlaamse Ombudsman, de adviescommissie Vlaamse Gebarentaal en het Interfederaal Centrum voor Gelijke Kansen van eind 2014. Ook het afsprakenkader dat zij afsluit met de vzw Vlaams Communicatie Assistentie Bureau (vzw CAB) wordt bijgestuurd voor wat betreft haar taak als bemiddelaar tussen doven of slechthorenden en tolk en als klachtenbemiddelaar.
