De European Renal Best Practice (ERBP) heeft een nieuwe zorgrichtlijn gepubliceerd. Die moet artsen en andere zorgverleners helpen om bij niertransplantaties evidence-based geneeskunde aan te bieden en zo de overlevingskansen en levenskwaliteit van patiënten te vergroten. Tegelijk geeft de richtlijn ook aan in welke domeinen nog bijkomend onderzoek nodig is.
Unieke gebundelde expertise
De ERBP is een organisatie binnen de Europese Nefrologenvereniging en stelt richtlijnen op voor de behandeling van mensen met acuut en chronisch nierlijden. Het hoofdkwartier van de ERBP vond ruim vijf jaar geleden onderdak in het UZ Gent, op de dienst nefrologie. Van daar uit leidt nierspecialist prof. dr. Wim Van Biesen de organisatie. Hij stelde een team samen van vijf experten in methodologie die richtlijnen opstellen om de beschikbare wetenschappelijke kennis van nefrologie op een systematische manier te verzamelen en te interpreteren. Op basis van die kennis kunnen specialisten dan advies verlenen over een optimale behandeling van nierpatiënten. Zo een gebundelde expertise op Europees niveau is uniek en moet leiden tot een verbetering van behandeling, overleving en levenskwaliteit van mensen met nierlijden.
Strikte methodologie
Onder impuls van prof. dr. Raymond Vanholder, diensthoofd Nefrologie UZ Gent, en prof. dr. Daniel Abramowizc, diensthoofd Nefrologie uza, werkte een team van twintig onderzoekers van verschillende universitaire centra drie jaar lang aan de niertransplantatierichtlijn. Ze gingen daarbij uiterst rigoureus en methodologisch te werk, onder begeleiding van dr. Evi Nagler (UZ Gent):
• aanduiden van een werkgroep van internationaal erkende transplantatie-experten en speciaal opgeleide (richtlijn)methodologisten;
• uitzoeken van de meest prangende klinische vragen;
• systematische literatuurstudies en kritische afweging van beschikbare bewijzen (‘evidence’);
• opstellen en rangschikken van aanbevelingen;
• vergelijking van bestaande richtlijnen;
• aanbevelingen voor toekomstig onderzoek.
Aanbevelingen en suggesties
De niertransplantatierichtlijn telt vier hoofdstukken: evaluatie van de kandidaat-ontvanger, immunologische doorlichting bij de nierdonoren en –ontvangers, evaluatie, selectie en voorbereiding van levende of overleden donoren en tot slot de zorg bij de nierontvanger vóór en na de operatie. Elk hoofdstuk bevat een aantal zeer concrete medische vragen. Daarop geeft de ERBP telkens antwoorden in de vorm van aanbevelingen of suggesties.
Lokale vertaling
"Nu de richtlijn er is, kan ze binnen Europa vertaald worden naar het lokale niveau bij onze leden. Ziekenhuizen kunnen ze toepassen volgens de zorgorganisatie en –infrastructuur in hun land en/of zorginstelling. Niemand is verplicht de richtlijn te volgen, maar ze geeft onze leden wel een bewezen houvast in hun dagelijkse medische praktijk, in het belang van de patiënt", zegt prof. dr. Wim Van Biesen.
Zestien richtlijnen
De ERBP stelde sinds 2008 zestien richtlijnen op, onder meer over nierdialyse, het crush-syndroom (blokkering van de nieren en spieren bij slachtoffers van aardbevingen die van onder het puin gered worden) en Fabry-nefropathie (beschadiging van de nierfilters bij Fabry-patiënten).
De ERBP is een organisatie binnen de Europese Nefrologenvereniging en stelt richtlijnen op voor de behandeling van mensen met acuut en chronisch nierlijden. Het hoofdkwartier van de ERBP vond ruim vijf jaar geleden onderdak in het UZ Gent, op de dienst nefrologie. Van daar uit leidt nierspecialist prof. dr. Wim Van Biesen de organisatie. Hij stelde een team samen van vijf experten in methodologie die richtlijnen opstellen om de beschikbare wetenschappelijke kennis van nefrologie op een systematische manier te verzamelen en te interpreteren. Op basis van die kennis kunnen specialisten dan advies verlenen over een optimale behandeling van nierpatiënten. Zo een gebundelde expertise op Europees niveau is uniek en moet leiden tot een verbetering van behandeling, overleving en levenskwaliteit van mensen met nierlijden.
Strikte methodologie
Onder impuls van prof. dr. Raymond Vanholder, diensthoofd Nefrologie UZ Gent, en prof. dr. Daniel Abramowizc, diensthoofd Nefrologie uza, werkte een team van twintig onderzoekers van verschillende universitaire centra drie jaar lang aan de niertransplantatierichtlijn. Ze gingen daarbij uiterst rigoureus en methodologisch te werk, onder begeleiding van dr. Evi Nagler (UZ Gent):
• aanduiden van een werkgroep van internationaal erkende transplantatie-experten en speciaal opgeleide (richtlijn)methodologisten;
• uitzoeken van de meest prangende klinische vragen;
• systematische literatuurstudies en kritische afweging van beschikbare bewijzen (‘evidence’);
• opstellen en rangschikken van aanbevelingen;
• vergelijking van bestaande richtlijnen;
• aanbevelingen voor toekomstig onderzoek.
Aanbevelingen en suggesties
De niertransplantatierichtlijn telt vier hoofdstukken: evaluatie van de kandidaat-ontvanger, immunologische doorlichting bij de nierdonoren en –ontvangers, evaluatie, selectie en voorbereiding van levende of overleden donoren en tot slot de zorg bij de nierontvanger vóór en na de operatie. Elk hoofdstuk bevat een aantal zeer concrete medische vragen. Daarop geeft de ERBP telkens antwoorden in de vorm van aanbevelingen of suggesties.
Lokale vertaling
"Nu de richtlijn er is, kan ze binnen Europa vertaald worden naar het lokale niveau bij onze leden. Ziekenhuizen kunnen ze toepassen volgens de zorgorganisatie en –infrastructuur in hun land en/of zorginstelling. Niemand is verplicht de richtlijn te volgen, maar ze geeft onze leden wel een bewezen houvast in hun dagelijkse medische praktijk, in het belang van de patiënt", zegt prof. dr. Wim Van Biesen.
Zestien richtlijnen
De ERBP stelde sinds 2008 zestien richtlijnen op, onder meer over nierdialyse, het crush-syndroom (blokkering van de nieren en spieren bij slachtoffers van aardbevingen die van onder het puin gered worden) en Fabry-nefropathie (beschadiging van de nierfilters bij Fabry-patiënten).
